از دید گاهی دیگر: "گاهی سکوت ناممکن است"

زبیده اکبر، بانوی جوان وبلاگ نویس، مترجم و عکاس (که در ضمن خواهر بنده نیز می باشد) سکوت خود را در مورد "قانون احوال شخصیه شیعیان" شکسته و دغدغه های بسیار اساسی را در این مورد و در مورد مبارزات زنان به طور عموم، در اینجا مطرح کرده است. دغدغه های زبیده و جهت گیری او بسیار با دیدگاه من و دیگر منتقدان موارد زن ستیز قانون شخصیه متفاوت است. با وجود تفاوت نظر شدید ما در این مورد، فکر می کنم دغدغه های زبیده مستوجب درنگ و باز اندیشی هستند چون او یکی از کسانی است که میدانم عمیقا و با تمام وجود به برابری زنان و مردان باورمند است و مخالفت، اگر از جانب او و کسانی مثل او بیاید، ریشه در نگرانی ها و پرسش های جدی و خوب اندیشیده شده دارد.. بنابر این، تفاوت ما، در واقع تفاوت در کارکردها ست و نه لزوما در عقاید... زبیده در نوشته اش، بعضی از نگرانی های آن عده از فعالان حقوق بشر را مطرح می کند که تغییر سیاسی را نمادین میدانند و معتقدند که نیرو و توجه واقعی فعالان باید به تغییرهای بنیادی و ساختاری متمرکز شود.

بهر حال، فرصت کردید نوشته زبیده را بخوانید. من هم فرصت کردم در مورد تفاوت های این دیدگاه و خطرات و فرصت های هر دو مینویسم و تلاش می کنم با پرسش های زبیده درگیر شوم.