بعضی ها بودنشان، نوشتن شان، عمل کردن شان، زنده گی را زنده گی تر می سازد.
بعضی ها، تعهد شان، حمایتشان، مهربانی شان از مهم ترین بهانه های دوام انسان در یک مکان میشود، از مهم ترین بهانه ها برای ریشه دواندن و بر میل وحشی و آواره بودن برای مدتی لگام زدن.
بعضی ها خود نمیدانند ولی دلم را روشن می کنند با بودنشان.
با بعضی ها، گفتگو آنچه میشود که باید باشد، گفتگو با آنها فکر بر می انگیزد، شادمانی می آورد، انگیزه می دهد.. با بعضی ها، گفتگو مهمترین لذت زنده گی من می گردد.
از بعضی ها خواندن، در هر سطر تکان خوردن است، در هر سطر تازه شدن، در هر سطر از ته دل گریستن یا خندیدن.
و در این چند روز گذشته، همه مبارزین و معترضین ایرانی در شمار این بعضی ها بودند، همه آن چهره های نا آشنا که با آن جرقه مشترک در زبان و رفتار شان سخت نزدیک و آشنا شده بودند.. شما به من و خیلی های دیگر امید دادید. ما را تکان دادید و کمی به چهارچوب راحتی که به آن خو گرفته بودیم درز انداختید.
بعضی ها، خوب است که هستند. که اگر نمیبودند حداقل جهان من چیزی کم میداشت.
۳ نظر:
Impressive, Shaharzad.
wa motmaen hastom shoma ham bazihai khiliha hasti. :)
khosh bashi
آری بعضی ها واقعا خوب ومهربان اند. اما امان از دست بعضی های دیگه....
your weblog is one of them .i really like your weblog .
ارسال یک نظر