«مازدیگر دی»

هیچ جایی مثل خانه نیست.

من نمی گذارم این موسسه قدیمی مرا شکست بدهد، غمگینم کند، شادیم را برباید.  می جنگم تا رقابت جو، منظم و قالبی نشوم. و برنده میشوم. میدانم. 

چرا گاهی فراموش می کنم این کودک درونم را؟ این کودک بازیگوش، با نشاط را... خوشحالم که دوباره همکلام شدیم امروز.. با خنده، فریاد و خیز زدن های مکرر حرف می زند این کودک.. با من، در درون من..

در دنیا چیزهای بسیار مهمتری از  دغدغه نمرات خوب وجود دارند ، مثلا آموزش از روی کنجکاوی، مثلا بیدار شدن به صدای پرنده ها، مثلا و مهمتر از همه:  آنهایی که دوستشان داریم و آنهایی که ما را دوست دارند... مثلا دوست داشتن. 

شادی آفرین ها: چای سبز، عکس های خانواده گی، آهنگ «مازدیگر دی که نه دی» ، نامجوی عزیز، پاککاری، رقص، ایستادن در برابر آینه و به چشمان خود کودک نگاه کردن، گفتگو با کودک درون، خیز زدن، شگفت زده  بودن از این همه غنا، این همه رحمت، مجسم کردن جزییات چهره دوست، فکر کردن به مادر و پدر،  ‍پیام دیروز، دیدار آینده. 

هرگز نمیگذارم دوباره آزارت بدهند. آزارم بدهند. بانوی آزاده و مغرور درونم. شرمسارم که ناتوان بودم، شرمسارم که از روی رحم یا ناتوانی گذاشتم آزارت بدهند، دیگر هرگز نمی گذارم. فقط آنکسی شایسته دوست داشتن توست که برای عشقت جنگیده باشد.. که شجاعت بردن دلت را داشته باشد و هنر شاد نگهداشتنش را...

«..... که فارغ کنی از برگ گلم»

...

مهر ارزانی تان باد.