مکث

زنده گی ما این روزها یک مکث بزرگ و سنگین است...

و پرده های متوالی ظلمت، ابهام و پرسش ها که شما را از ما جدا می کند..

پرده های تاریک...

و با این مکث، هوا، صدا، نور، مزه، تابستان، رنگ باخته اند..

و خانه رنگ باخته است..

و ما منتظریم. بی قراریم. ناتوانیم..

و دستان ناتوان ما دیوار های این مکث نامیمون را تیله می کنند.. اسارت ما را در این مکث...

و هر لحظه امید.. و نا امیدی... و امید...

گروهی سرگشته در چهار دیوار یک مکث عجیب و تراژیک...

و ما شاید برای نخستین بار سنگینی مکث را روی شانه هایمان حس می کنیم و آرزو می کنیم جویبار زمان جاری شود..

و یوسف گم گشته...برگردد.